Het was Fibre Mood. En de aankondiging van hun vijfde linkparty. Waar ik natuurlijk weer ja tegen zei. Om er dan maar meteen het meest tijdrovende patroon van de Roma mantel uit te kiezen...
Een patroon van 80 pagina's printen, knippen en plakken? Er zijn grenzen, dus liet ik het hier (bedankt voor de tip, Rijnie! You're definitely NOT the one to blame.) in A0-formaat afdrukken. Niet duur en snel klaar. Topservice. Alleen vond B-Post het toen tijd voor een staking. Het was dus niet alleen Fibre Mood, het was ook B-Post.
Ondertussen had ik bij Soldeur mijn oog laten vallen op een gestreepte wollen stof. Prijzig maar zo prachtig. En dat weekend net met 10% korting (goed herpakt voor de meelezende niet-nader-genoemde huisgenoot, Miek!)
Ik had 3 meter wollen stof, 2 meter voeringstof, 3 meter Vlieseline en een beetje stress. Want mijn patroon was nog altijd niet toegekomen.
Toen het na een week uiteindelijk toch geleverd werd, begon ik zo naarstig mogelijk te knippen. Papieren patroon. Buitenstof. Voeringstof. Versteviging. Nog meer versteviging.
Het was woensdagnamiddag. Zus 2 moest de delen van de bloem van buiten leren. ('Vraag je mij eens op, mama?') Een determineertabel kunnen gebruiken. ('Kijk, mama, zo moet je dat doen. En dan zo. Snap je?') Een gedicht opzeggen. Drie keer. 'En heb ik nu al knutselmateriaal voor vrijdag?' 'Oh ja, je moet ook nog mijn toets van Frans ondertekenen.'
Het was dus niet alleen Fibre Mood en B-Post, het was ook juffrouw Karine.
Bon. Een drukke woensdagnamiddag én -avond later had ik eindelijk al mijn patroondelen. En een vloer vol stof en pluis. Gelukkig komt op donderdag mijn poetshulp. Of nee. Die had net een berichtje gestuurd dat hij (ja, hij) ziek was.
Het was dus niet alleen Fibre Mood, B-Post en juffrouw Karine. Het was ook mijn poetshulp.
Gelukkig ging het naaien zelf vlotter dan verwacht. Het patroon zit heel knap in elkaar en als je de moeite doet om alle knipjes en rijgdraadjes op de juiste plaats aan te brengen (niet mijn favoriete onderdeel ...), dan komt het helemaal goed.
Het was ondertussen zondagnamiddag. De zussen waren naar de chiro en ik had net de laatste knoop aan mijn mantel genaaid. Ik keek naar buiten, zag de zon en stelde de stomste vraag ooit.
Of de niet-nader-genoemde huisgenoot geen zin had in een herfstwandelingetje? En of hij onderweg niet wat foto's van mijn mantel kon maken? En dan achteraf een koffietje? Gezellig?
Ik had het moeten weten. Wanneer je een man op zondagnamiddag wegplukt van het veldrennen op tv, om blogfoto's te gaan maken, dan vindt hij 12 foto's genoeg. Ze waren wazig, van te veraf getrokken, mijn ogen waren dicht, er was te weinig licht, te veel licht, ...
Dat koffietje heeft hij zelf mogen zetten.
Het was dus niet alleen Fibre Mood, B-Post, juffrouw Karine en mijn poetshulp. Ja, je snapt het al...
Mannen ... Dat klusje zou ik dan wel zelf klaren. Ik had nog één kans. Dinsdagnamiddag, na school. Voor de witste muur in ons huis, alle gordijnen open. Tadaaa! Mottige, overbelichte zelfontspanner-foto's!
Misschien ligt het toch gewoon aan mezelf ...
Koffietje, schat?
VAN MIEK IS ALTIJD BLIJ MET EEN REACTIE OF EEN VOLGER ERBIJ!
PATROON: Roma (Fibre Mood)
STOF: Soldeur (www.wildvanstof.be)
