Zilvergrijs

Toen mijn vader mijn moeder leerde kennen, was hij de donkerharige drummer van de band. Hij viel voor haar, zij viel voor hem - inclusief bakkebaarden -, ze trouwden en toen kwamen er drie kinderen en enkele grijze haren - jawel, in die volgorde...

Tegen de tijd dat mijn vader met mij naar het altaar liep, matchten zijn grijszwarte haren stijlvol met zijn donkergrijze pak.
Nu de teller op 70 staat, heeft hij een collectie zilvergrijs bijeengespaard, die onbetaalbaar is.

Zilvergrijs. Onbetaalbaar. Dus pakte ik als kerstcadeau voor mijn vadertje een zelfgemaakte, zilvergrijze Titus trui in.  

De donkergrijze dikgeribde pols- en zoomboorden die ik er oorspronkelijk aangezet had, haalde ik er op kerstmiddag - tiktak tiktak - opnieuw af. Het klopte niet, ze waren te breed, te zwaar en niet zilvergrijs genoeg.

Je zal me moeten geloven, als ik zeg, dat hij past, want een fotoshoot met model zat er helaas niet in. Maar hij past, ik zeg het je.

Al was er eventjes lichte paniek, toen vadertje twee dagen later alweer met de trui aan mijn voordeur stond. Bleek ik toch wel het allerbelangrijkste detail te zijn vergeten, zeker? En dus tornde ik snel de zijnaad opnieuw open om er een labeltje tussen te stikken. Die papa toch… Onbetaalbaar.

VAN MIEK IS ALTIJD BLIJ MET EEN REACTIE OF EEN VOLGER ERBIJ!

Follow  

PATROON: Titus trui - La maison Victor
STOF: Soldeur

.