Knuffelcontact

Eind augustus werd bij onze buren baby R. geboren. Ik geloofde nog in mirakels en beloofde snel eens op babybezoek te komen. Met een zelf genaaid cadeautje, uiteraard.

Eind september had ik, behalve voor een stuk of wat mondmaskers, mijn naaimachine nog niet aangeraakt. Ik geloofde al lang niet meer in mirakels en ging dan maar eens snel de straat op om dat lieve babymeisje vanuit haar draagdoek te bewonderen. Met één van mijn zelf genaaide mondmaskers op, uiteraard. 

Eind oktober maakte ik mezelf wijs dat ik tijdens de herfstvakantie wel tijd zou hebben om nog eens iets te naaien. Veel tijd. Twee weken later bleek dat ik een ernstige inschattingsfout gemaakt had. Hm, zou het dan toch niet kloppen dat leerkrachten zoveel vrije tijd hebben? 

Het werd november en daarna december en er leek zich een omgekeerd evenredig verband ontwikkeld te hebben tussen mijn zin in naaien en de dagelijkse coronacijfers. Dat was, om meerdere redenen, geen geruststellende gedachte. 

 En toen. Toen waren daar op een dag 'Les amis de Milou'. In een paar luttele seconden was ik van mijn naaidip hersteld. Ik had gewoon een knuffel nodig. Makes sense, right?

En zo zat ik op een vrijdagavond, ergens eind januari, een zebrapoep toe te naaien. Talk about your knuffelcontact...

En weet je wat? Er is nóg plaats in mijn knuffelbubbel. voor een olifant misschien, of voor een gans en een langoorkonijntje. De zin om te naaien is duidelijk weer helemaal terug. Dus, dat met die coronacijfers, dat komt ook wel weer goed, hoor. Omgekeerd evenredig, hé?

VAN MIEK IS ALTIJD BLIJ MET EEN REACTIE OF EEN VOLGER (klik hieronder) ERBIJ! 

Follow

PATROON:  Les amis de Milou (Il était une fois Milou) 

STREEPJESSTOF: Kwantum
STOF JURKJE: Maan Kids (gekocht bij Mon Depot)