Je weet maar nooit, dacht ik, en ik liet zus 2 meekijken naar de nieuwe patronen van Fibre Mood 14*.
Het was van haar communie vorig jaar op 22 april, nee sorry, 22 augustus, of nee wacht, 19 september geleden dat ik nog eens iets voor haar mocht naaien.
Ze bladerde nogal vlug, vond ik, en keek eigenlijk maar met een half oog mee, maar toen ze de Fiona jumpsuit* zag, veranderde haar blik. Die vind ik wel mooi.
Ik checkte en dubbelcheckte, want met tieners weet je maar nooit. Maar ja, die vond ze echt wel mooi.
Ik checkte en dubbelcheckte, want met tieners weet je maar nooit. Maar ja, die vond ze echt wel mooi.
Het contract werd opgesteld en ondertekend - Haha, no way back, zus 2! - en diezelfde dag nog kozen we bij Fabrik Unik de ideale stof.
Ik verheugde me al op dinsdagavond, het moment waarop 3/4 van ons huishouden gaat sporten.
Mijn moment. Patroon printen, aan elkaar plakken, knippen en naaien maar.
Maar zo ging het dus niet. Eerst was het printpapier op, daarna het plakpand en, nadat ik ondertussen een pot met rijst had laten overkoken, tenslotte ook mijn geduld...
Maar zo ging het dus niet. Eerst was het printpapier op, daarna het plakpand en, nadat ik ondertussen een pot met rijst had laten overkoken, tenslotte ook mijn geduld...
Of haar jumpsuit al klaar was, vroeg ze 3 dagen later. Bijna, liefje, bijna. Ik moet er alleen nog euhm aan beginnen.
Gelukkig is bij dit patroon, na het knippen van de patroondelen en het aanbrengen van alle merktekens en rijgdraadjes, het grootste werk al gebeurd. Het naaien zelf ging bijzonder vlot.
Lag het nu aan de rekbare stof, of was zus 2 toch niet zo XS als ik dacht? In ieder geval, het bovenstuk bleek veel te breed en veel te los te zitten. De oplossing was simpel en eigenlijk hou ik wel van het asymmetrische effect ervan. Ik zette de knoop op de rug niet in het midden, maar schoof hem helemaal op naar rechts, tot tegen de naad van de raglanmouw.
Al zeg ik het zelf, ze ziet er, zelfs met maandag-zwemdag-haar, geweldig uit in haar nieuwe jumpsuit.
En het wordt stilletjesaan weer rokjesweer. Zou ik vanmiddag met haar niet al wat patroontjes en stofjes bekijken? Je weet maar nooit ...
Everything's gonna be fine fine fine.
'Cause I've got one hand in my pocket and the other one is giving a peace sign.
VAN MIEK IS ALTIJD BLIJ MET EEN REACTIE OF EEN VOLGER (klik hieronder) ERBIJ!
STOF: structuur tricot (Fabrik Unik)
* Dit is een affiliate link. Wanneer je via deze link een aankoop bij Fibre Mood doet, dan kost jou dat niets meer, maar krijg ik wel een kleine beloning.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten