Wat ik toen nog niet wist, was dat meneer Murphy zichzelf voor een dag of 2 had uitgenodigd bij ons thuis. Hij was er al toen ik ging knippen. Met wat instructies van Iris had ik eerst alle patroondelen van de medium versie naar een large vergroot. Een paar zorgvuldig afgemeten extra krijtlijntjes later zette ik enthousiast mijn schaar in dit heerlijke uilenstofje ... precies op de kniplijnen van ... jawel, de medium. Dom dom dom.
Ik had, toen ik nog slim was, gelukkig genoeg stof gekocht, maar de mogelijkheden om de print mooi te laten doorlopen over de verschillende patroondelen waren nu wel erg beperkt. Ik ging zo geconcentreerd aan het puzzelen en verschuiven met voorpand, rugpand, flap en zak, dat ik niet merkte dat mijn ongenode gast ondertussen nieuwe plannen zat te smeden. En dit keer had hij het op mijn stiksels gemunt. Wat ik ook probeerde - bovenspanning hoger, onderspanning lager, of toch maar weer andersom, jeansnaald eruit, jeansnaald er weer in, volledig herdraden, klosje linksom laten draaien, rechtsom laten draaien, GOOGLE, HELP DAN TOCH! - ik kreeg alleen maar lussen en overgeslagen steken. Er moest - alweer - een behulpzame naaimachineverkoper aan te pas komen, of ik had een naaimachine vermoord.
(Note to myself: stikken met dik garen = bovenspanning op 10, klosje op verticale kloshouder en bovendraad door extra haakje rechtsboven geleiden)
Back on track begon ik in een sneltempo het rugzakje in elkaar te naaien. Verloren tijd inhalen, dacht ik. Dat was niet slim.
Een zijpand ondersteboven innaaien? En daarna het stiksel lostornen van het zijpand dat er wèl goed inzat? Ik kan dat.
Bodem vaststikken zonder de lintjes ertussen? Lostornen, bodem opnieuw bevestigen mét lintjes ertussen, vaststellen dat de lintjes te kort zijn, lostornen, nieuwe lintjes knippen en dan toch de oude lintjes weer bevestigen? Jep, did that.
Voor het eerst veterringen inkloppen, daar heel trots op zijn en dan beseffen dat die niet door de twee lagen van de tunnel moesten? Check.
En Murphy maar lachen. Lachen lachen lachen.
Maar het kwam uiteindelijk toch allemaal goed, hoor ik je denken? Jaja, ik vond mijn naaiverstand terug en werkte het rugzakje netjes af. Blij blij blij ...
... tot ik ontdekte dat mijn vriend Murphy de weg naar de keuken gevonden had om daar dan maar de vaatwasmachine te saboteren. Drup drup drup.
Conclusie: Murphy is een uil. Maar wel een hele mooie! En voor mijn volgende #myfirstbackpack kies ik een stofje met ezels. Want een ezel ...
VAN MIEK IS ALTIJD BLIJ MET EEN REACTIE OF EEN VOLGER ERBIJ!
PATROON: My first backpack (gratis patroon van Iris May Patterns)
STOF: Prestigious textiles (www.wildvanstof.be)
Amai Murphy was precies erg aanwezig !!! Maar het resultaat is echt wauw !!
BeantwoordenVerwijderenHet lag voor alle duidelijkheid NIET aan jouw fantastische patroon en duidelijke uitleg, hoor!
VerwijderenZalig verhaal 😂. En mooie rugzak. Gelukkig kwam het allemaal goed.
BeantwoordenVerwijderenBlij dat ik doorgezet heb. Dat stofje is gewoon te mooi om aan de kant te zwieren, toch?
VerwijderenGelukkig toch een verhaal met een happy end!!
BeantwoordenVerwijderenZeg wel. Lang geleden dat ik nog zó gesukkeld heb.
VerwijderenHele mooie rugzak. Jammer van je ongenodigde gast maar eind goed, al goed.
BeantwoordenVerwijderenIk ben ondertussen al een tweede aan het knippen. Als dat maar goed komt...
VerwijderenHad je het niet gezegd, niemand zou het weten! Mooie rugzak is het geworden! Wanneer maak je de tweede? ;-)
BeantwoordenVerwijderenIk ben al bezig! Helemaal klaar voor de revanchematch tegen Murphy.
VerwijderenOjee, ik had de rugzak samen met Murphy buiten gegooid! Maar het resultaat mag er zijn, goed dat je doorgezet hebt.
BeantwoordenVerwijderenDank je wel!
VerwijderenOh jee, wat een verhaal seg! Maar het kwam uiteindelijk goed en jij werd weer wat wijzer (zoals een uil!)
BeantwoordenVerwijderenHaha, ja, dat klopt!
Verwijderen